Jaren geleden liet ik een reading doen bij het Centrum voor Leven en Intuïtie. Ik zat in stilte op een stoel, terwijl de reader in meditatie ging en hardop de beelden deelde die hij in zijn geestesoog zag. Een tweede persoon tekende ondertussen mee wat werd waargenomen en aan mij werd verteld.
September sloot numerologisch een cyclus van negen jaar af; in oktober zette nieuwe energie zich neer. Voor het nieuwe moet het oude wijken. Of, zoals Freud het zei:
“Onuitgesproken emoties sterven nooit. Ze worden levend begraven en komen later op lelijkere manieren terug.”
In mijn reading werd een bypass rond mijn hart getekend. Onder mijn rechtervoet — de mannelijke pool — stond een sportschoen: symbool voor “snel over gevoelens heen stappen”, charmant glimlachen en alles zakelijk wegredeneren. Handig in business, minder in het privéleven. Sinds oktober lukt die strategie simpelweg niet meer. (Komt het door mijn bezoek aan de hoogfrequente Bosnische piramides en tunnels? Komt het door de 9-9-9 energie die we in september hebben ervaren? Wie zal het zeggen?) Alle emoties komen eruit. Ik voel mij soms als een onweersbui na een warme zomerdag.
Maar het is nodig. Wat Lee Harris maandelijks als thema’s schetst, gebeurt ook — mits je je tempo verlaagt, je aandacht richt en de automatische piloot uitschakelt. Het vraagt werk, ja. De beloning: steeds meer jezelf kunnen zijn, bij steeds meer mensen, in steeds meer situaties.
Over onweersbuien gesproken: de energie van november is die van de 11. Ze vraagt om eerlijkheid (ook naar jezelf) en om ontspanning in jezelf — zelfs wanneer het buiten chaotisch oogt. Daarom deze maand geen podcast over hoe de wereld in elkaar zit, maar een meditatie die je naar de fijnste frequenties van jezelf begeleidt, zodat jij zo ontspannen mogelijk de maand beleeft.